Akıllı telefonlar konuşma sanatını öldürdü mü?

Bu yüzden sesli aramalardan vazgeçtik, ancak saatlerimizi telefonlarımıza yapıştırılmış olarak geçirdik. Ancak, basitçe konuşma kurallarının WhatsApp, Snapchat ve emojis çağında yeniden çizilmesidir.

en kötü içinizdekini bir inanç teyit etmek için tasarlanmış bir Ofcom çalışmaya taze un-newsy türden ews bu hafta: Biz akıllı telefonlar bağımlısı bir millet vardır ama yapmadan veya sesli çağrı alma fikrine tarafından itilmektedir.

Bu konuşmanın ölümü mü? Çok değil, ama kesinlikle iletişimin kültürel tarihinde bir engelden çok daha fazlası: 2017’de, ilk defa, sesli aramaların sayısı – hatırlayın, gerçek telefonunuzla yaptığınız şeyleri gerçek telefonunuzda – Birleşik Krallık’ta düştü . Bu arada, internet bağımlılığı da büyümeye devam ediyor, muhtemelen konuşmaya devam ettiğimiz tüm saatler boyunca ne yapacağımızı bilemedik.

İngiliz yetişkinlerin dörtte üçünden fazlası (% 78) bir akıllı telefona sahip ve bunları her 12 dakikada bir kontrol ediyoruz. Telefonlarımızla haftada 24 saate kadar online ekliyor – zamanın çoğu WhatsApp ve Facebook Messenger’daki modern tarz sohbetler tarafından yutuldu ve bazıları mesaj attı. Elbette konuşması çok zor oldu, ancak çok az sayıda akıllı telefon kullanıcısı bunun sonucunda daha az bağlantı hissettiğini iddia edebilir.

 Daha fazla oku

Konuşma keyifli, ancak son on yıl içinde topluca nasıl ve ne zaman gerçekleştiğine dair kesin olmayan kurallar belirlendi. Kimse – annen ya da asla içinde olmadığın bir kazayı soran biri dışında – sadece bugünlerde aradı. Bazı insanlar bir çağrıyı uyarmak için mesaj gönderir; diğerleri sesli notları ileri geri değiştirerek sohbet eder. (Bir gençlik gerçeği: WhatsApp’taki sesli not işlevini “canlı bir sohbet” tutmak yerine “sırayla konuşmak” için bir tür diktafon olarak kullanmak artık bir şeydir.)reklâm

Birçoğumuz, bir kavram olarak sesli postanın öldüğü konusunda hemfikir olabiliriz : birini dinleyen ya da terk eden herkes, tartışmaya açık bir şekilde çok fazla zaman harcadı ve alıcıya çok az saygı duyuyor. Telesekreterleri dinlemeyi kim sever? Menü, navigasyon, bir enerji servis sağlayıcısının size farklı bir elektrik paketi sunmak için temasta bulunduğu gereksiz haberler. (Telefonum bana hatırlatmaya devam ettiğinden, bu mesajlardan 53 tanesi iyimser olarak duyulmayı bekliyor.)

Uzun ve anlamsız telefonun, bütün gün geçireceğin arkadaşlarıyla aradığı neslin yanında duruyorum, okul sonrası öğleden sonra gerekli bir tören ayini. Her dakika maddeleşmiş, her biri bu fiyatın düşük olduğu küçük servete bunun her üç aylık faturasında da açıklanmıştı. Daha sonra, bu gazetede stajyer olarak ilk çalışma zevkimde, gazetecilerin işlerini nasıl yaptıklarını öğrenebildim, çünkü telefonda konuşuyorlardı ve gün boyu birbirleriyle konuşuyorlardı. Beş yıl sonra, gerçek konuşmanın asgari düzeyde olduğu bir başlangıçta çalışıyordum: konuşmalar son derece güzel MSN Messenger’a taşınmıştı. Konuşmanızın resmen yazılması devraldı.

Şimdi, “sohbet” için birisini arama fikri, ilginç ve eski bir kaliteye sahip. Ben ve masanın altına konuşacağız, ama telefon görüşmeleri genellikle yaklaşık beş kişi için ayrılmış bir lüks şunlardır:, annem, ablam, iki iyi arkadaş ve editörüme açıkçası . O zaman bile toparlandığımda çöpüm.

Daha akıllıca konuşmaya yol açan akıllı telefonlar hakkında çok şey yapıldı – konuşmacı sanatının kaybolduğunu iddia ediyor. Muhtemelen, ancak, konuşma basit bir şekilde yeniden başlatıldı ve yeniden yapılandırıldı. Şimdi iletişim kurabileceğimiz ve yapabileceğimiz sayısız yolu kullan. Günümün utanç verici bir kısmını bir ekrana yapıştırılmış olarak harcayacağım (iş!) Ve çoğu sohbet edecek (yine iş!).

Tanıdığım çoğu insandan farklı olarak, birebir konuşmalar için WhatsApp kullanmıyorum (birisinin açıldığını ve mesajınızı okuduğunu doğrulayan “iki mavi onay”), ancak bunu yapmanın en iyi yolunun olduğunu düşünüyorum. grup sohbeti: aile ipliği, en iyi arkadaşların, meme ekibi ve birinin doğum günü içecekleri etrafında kurulan kıymık hücreleri. Modern haberleşmelerin daha zengin olabileceği ve garip konuşma gecikmelerinin ve sessizliklerinin giderildiği yer burası: grup sohbeti hızı, resim gönderme, bağlantılar, şarkılar, videolar ve emojiler – emojiler! – koklamamalı.

Ebeveynlerim metin değil ve Pakistan’daki kuzenlerim fonik Urduca’da yazmayı tercih ediyor; Emojinin en evrensel ve demokratik iletişim biçimi olduğunu savunuyorum. Hayır, ufak tefek bir gülen yüz aşk kalp öpücüğü tek boynuzlu at balık, babamla banyo borularım hakkında anlamlı bir sohbeti değiştiremez, ancak günlük WhatsApp teması – Günaydın’ın bir kısmı! ondan meme, yeğenimden 43 emojiyi – zaman ve yaşam Büyük Bir Catchup Çağrısına izin vermediğinde bizi bağlı tutar.

Dahası var: manifatura, uygun, iyi düşünülmüş, iyi düşünülmüş hanımlar için; iPhone’umda zar zor okunabilir gevezelik için iMessage; Gün boyu ofis inancı için Gmail’e GChat; Başkalarının konuşmalarını gizlemek için Facebook ; Diğer kişilerin görüşlerine gizlenenler için Twitter ve reklamverenler için cazip bir demografik yapıdaymışım gibi davranan Snapchat.reklâm

Konuşma ölmedi. Sadece konuya göre, daha hızlı ve ifade edilmesi daha kolay şekillerde sunulmaktadır. Emojide tonla kaybediyoruz.

Burada olduğundan beri …

… Sormamız gereken küçük bir iyilik var. Tüm dünyada daha fazla insan, Guardian’ın bağımsız, araştırmacı gazeteciliğini her zamankinden daha fazla okuyor. Şimdi bir milyondan fazla okuyucu tarafından finanse edildi. Ve birçok haber kuruluşunun aksine, gazeteciliğimizi herkese açık tutmamızı sağlayan bir yaklaşım seçtik. Her birimizin, özünde dürüstlükle doğru bilgilere ulaşmayı hak ettiğini düşünüyoruz.

Guardian editoryal olarak bağımsızdır, yani kendi gündemimizi belirledik. Gazeteciliğimizin ticari önyargısı yoktur ve milyarder sahiplerinden, politikacılardan veya hissedarlardan etkilenmez. Editörümüzü kimse düzenlemez. Kimse fikrimizi yönlendirmez. Bu daha az duyulanlara ses vermemize, güçlü olana meydan okumamıza ve onları hesaba katmamıza izin verdiği için önemlidir. Gerçek, dürüst raporlamanın kritik olduğu bir zamanda, bizi medyadaki birçok kişiye göre farklı kılan şey budur.

Sizin gibi büyük ya da küçük okuyuculardan aldığımız her katkı doğrudan gazeteciliğimizin finansmanına gidiyor. Bu destek bizim yaptığımız gibi çalışmaya devam etmemizi sağlıyor – ama gelecek her yıl için onu sürdürmeli ve geliştirmeliyiz.